Metody pracy
Rodzaj udzielanego wsparcia | Obszary pracy | Wykorzystywane instrumenty |
Opis ze względu na cel |
Terapia psychologiczna- (świadczenia
|
Diagnostyczna | Skale WISC, Międzynarodowa Skala Wykonaniowa Leitera, MFDR, DSR, Testa Bender-Kopitz, Próba Odwzorowania H. Spionek, Profil Psychoedukacyjny Schopler, test rysunku, test bajek,C. Coulacoglou, karta obserwacji | Skale do badania inteligencji dzieci, Skale do oceny niewerbalnej inteligencji dzieci, Skale do oceny poziomu rozwoju w zakresie poszczególnych funkcji u dzieci małych, metody służące do badania dojrzałości percepcyjnej i koordynacji wzrokowo ruchowej, metoda projekcyjna służąca do zebrania informacji o badanym i jego relacjach z rodziną, badający dynamikę osobowości, wykorzystywany w diagnostyce dzieci z autyzmem, skale służą do ewaluacji założeń terapii, |
Terapia indywidualna |
Niedyrektywna terapia zabawą V. AXline Rozwijanie procesów poznawczych , rozwijanie sfery emocjonalnej, radzenie sobie z emocjami w sytuacjach trudnych, stymulacja polisensoryczna, |
Oparta na pracy z jednym pacjentem. Stymulująca procesy poznawcze, ucząca współdziałania w proponowanych aktywnościach, rozwijająca wyobraźnię, kompetencje społeczne, dostarczająca dziecku różnorakich bodźców, dzięki czemu uczy się funkcjonowania w otaczającym świecie. |
|
Terapia grupowa |
Metoda ruchu rozwijającego V. Sherborne, metoda Knillów, pedagogika zabawy |
Ma na celu stymulować rozwój poznawczy, społeczny dziecka, rozumienie i zdolność komunikowania się. |
|
Terapia rodzin |
Rozmowa terapeutyczna, instruktaż |
Ma na celu wsparcie rodziców w odnalezieniu się w nowej rzeczywistości, podniesienie poziomu ich samooceny oraz nauczenie spostrzegania u dziecka mocnych stron |
|
Terapia ruchowa (diagnostyka i terapia kinezyterapia i fizykoterapia) |
Ocena rozwoju ruchowego |
Ocena jakościowa neurofizjologiczna rozwoju – karta badanie fizjoterapeutyczne, GMFCS, MACS, GMFM |
Ocenia mocne i słabe strony motoryki dziecka. Pozwala dobrać metody pracy w oparciu o główny problem pacjenta oraz ewaluować założenia terapii |
Zajęcia indywidualne lub grupowe (max 4 osoby) |
-Metody reedukacji nerwowo-mięśniowej -(NDT-Bobath), PNF -Kinezyterapia (ćwiczenia lecznicze zgodnie z systematyką), -Fizykoterapia (światłolecznictwo. ciepłolecznictwo, elektroterapia, laseroterapia, magnetoterapia, hydroterapia) - Masaż (Shantala , klasyczny, limfatyczny , izometryczny, medyczny), met. Denisona, met. W. Sherborn itd. |
Usprawnianie według metody NDT-Bobath ma pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju tak, aby mogło uzyskać niezależność w życiu i wykorzystać swe możliwości na tyle, na ile pozwala istniejące uszkodzenie Ośrodkowego Układu Nerwowego (OUN). Doświadczenia czuciowo-ruchowe takiego dziecka są odmienne, co wywołuje nieprawidłowe odczuwanie własnego ciała oraz nieprawidłowe ruchy. Reakcje prostowania i równowagi często nie rozwijają się . Zaburzenia w napięciu mięśni i niewłaściwe jego rozłożenie powodują powstawanie odmiennych wzorców ruchowych, typowych dla poszczególnych zaburzeń Główne założenia ćwiczeń mają na celu: -wpływanie na napięcie mięśni poprzez obniżanie napięcia wzmożonego i podwyższanie obniżonego, co jest możliwe dzięki zastosowaniu odpowiednich technik postępowania już od pierwszych miesięcy życia, hamowanie nieprawidłowych odruchów oraz -terapeuta ćwiczy całe ciało dziecka, dzięki temu dostarcza odpowiednich doznań czuciowych i ruchowych, a dziecko jest dynamicznie aktywizowane -każdy ruch jest odpowiednio przygotowywany i połączony z przemieszczaniem ciężaru ciała i środka ciężkości. Rodzaj, tempo i rytm ćwiczeń dobiera się indywidualnie. Założenia PNF-jest specjalistyczną metodą charakteryzującą się własną filozofią oraz zasadami pracy z pacjentem. Koncepcja metody oparta jest na fizjologii rozwoju ruchowego człowieka (cefalo-kaudalny), od części proksymalnych do dystalnych z uwzględnieniem wszystkich faz kontroli motorycznej, osiągania nowych pozycji i możliwości poruszania się w nich. W głównej mierze terapia skupia się nad funkcją której chory potrzebuje. Proces odtwarzania utraconej funkcji wspomagany jest wcześniejszymi doświadczeniami (schematy rozwoju ruchowego dziecka) oraz wielozmysłowym bodźcowaniem polegającym na przestrzennym i czasowym sumowaniu się pobudzeń różnego typu oddziałujących ze środowiska zewnętrznego(bodzce wzrokowe, dotykowe, słuchowe, proprioceptywne itp.). W oparciu o budowę anatomiczną PNF wykorzystuje naturalne ruchy o przebiegu trójpłaszczyznowym które prowadzone są wzdłuż diagonalnych co umożliwia aktywizacje możliwie największej ilości grup mięśniowych należących do danego łańcucha mięśniowego. Pozostałe zabiegi wykorzystywane są celem ; normalizacji napięcia, poprawy ukrwienia, trofiki, zapobiegania ograniczeniom i przykurczom mięśniowym dla pracy nad funkcją ruchową. |
|
Terapia zaburzeń SI |
Zajęcia indywidualne lub grupowe ( max 4 os.) |
SI –integracja sensoryczna ( Próby Kliniczne, Kwestionariusz rozwoju sensorycznego, ) |
Podstawą rozwoju integracji sensorycznej jest prawidłowe odbieranie wrażeń zmysłowych. Rozwój umiejętności odbierania wrażeń dotykowych, proprioceptywnych, równoważnych oraz wzrokowych, słuchowych, węchowych i smakowych, jest pierwszym etapem dojrzewania sensorycznego. Bez tej umiejętności kolejne etapy nie przebiegają prawidłowo i nie dochodzi do opanowania przez dziecko planowania sensorycznego, czyli umiejętności pełnego panowania nad ciałem i jego ruchami. Kolejnym etapem rozwoju integracji sensorycznej jest rozwój precyzyjnych ruchów, zwanych motoryką małą oraz nauka lepszego i bardziej precyzyjnego różnicowania wrażeń i odczuć zmysłowych. Na tym poziomie jedna strona ciała zaczyna być dominująca. U większości dzieci jest to strona prawa. Dominacja strony lewej nie jest niczym niepokojącym ani nieprawidłowym. Wymienione wyżej umiejętności potrzebne są dziecku, które rozpoczyna edukację szkolną. Integracja zmysłów jest warunkiem prawidłowego funkcjonowania w szkole: skupienia na lekcjach, czytania, odwzorowywania z tablicy, pisania, samodzielnej pracy, uwagi i myślenia. Zasady pracy wg modelu poziomów SI wg Violet F.Maas (na podstawie J.Ayres): Poziom I: |
Terapia logopedyczna (świadczenia diagnostyczne |
Diagnoza |
Metody diagnostyczne – Test ortofoniczny-B. Rocławski, 100- wyrazów test artykulacyjny E. Krajna , Kwestionariusz badania mowy G. Bielewicza B. Zioło |
Diagnostyka logopedyczna w zakresie kompetencji językowych i zdolności artykulacyjnych. Ocenia możliwości dziecka w zakresie komunikacji i jej gotowości werbalnej i pozawerbalnej |
Zajęcia indywidualne |
Metoda Castillo –Moralesa , Knillów, Met. Dyna-Linua M. S , Metoda słuchowa, wzrokowa, czuciowo-dotykowa, mechaniczna, przekształceń artykulacyjnych, leksykalne, komunikacji alternatywnych , logorytmika |
Rozwijanie funkcji oddechowych fonacyjnych, artykulacyjnych, polegających na: - osłuchaniu dziecka z prawidłową wymową, demonstrowaniu przed lustrem układu języka i warg podczas wymawiania głosek, objaśnieniu jak ułożyć artykulator, aby uzyskać brzmienie głoski, użyciu urządzen wspomagających dla uzyskania czystego brzmienia głoski, - historyjki obrazkowe rozwijające funkcje poznawcze i komunikacyjne |
|
Konsultacje/badanie lekarskie |
Diagnoza |
Badanie pediatryczne |
Pozwala na znalezienie przyczyn zaburzeń objawowych oraz sposobu leczenia , wspomaganie farmakoterapeutyczne prowadzonej terapii. |
Terapia pedagogiczna (świadczenia diagnostyczne i terapeutyczne) |
Diagnoza |
- inwentarz wskaźników rozwoju wg Kielina, - karta obserwacji, |
Pozwala określić mocne i słabe strony dziecka w zakresie badanych sfer rozwoju psychoruchowego, dobrać metody pracy. |
Zajęcia indywidualne i grupowe |
- metoda Dobrego Startu |
- Wspomaganie rozwoju psychomotorycznego pacjentów poprzez odpowiednio zorganizowaną zabawę i aktywne wielozmysłowe uczenie symboli graficznych: łatwych wzorów, wzorów literopodobnych, liter i znaków matematycznych. Realizacja tego założenia odbywa się poprzez rozwijanie funkcji, które biorą udział w uczeniu się czytania i pisania (poznawczych: wzrokowo-przestrzennych, słuchowo-językowych i ruchowych) oraz ich współdziałania (integracji percepcyjno-motorycznej). Inne cele to kształtowanie lateralizacji, świadomości schematu ciała (jego części oraz lewej i prawej strony) i przestrzeni. |
|
- metoda polisensoryczna – (zabawy paluszkowe, baraszkowanie – Metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, Program Aktywności „Świadomość Ciała, Kontakt i Komunikacja” oprac. przez M. i Ch. Knillów, Program „Dotyk i komunikacja” oprac. przez Ch. Knilla, Program SensoPaka). | Metody oparte o kontakt z ciałem polegają na dostarczaniu doznań związanych z odczuwaniem dotyku i ruchu. Ułatwiają rozwój poznawczy oraz zapewniają zaspokojenie potrzeby bezpieczeństwa dziecka i pozwalają na zdobycie informacji na temat swojego ciała oraz wyodrębnienia go z otoczenia. | ||
- Elementy symultaniczno- sekwencyjnej metody nauki czytania J. Cieszyńskiej. | Rozpoczęcie nauki czytania, zwiększenie zasobu słownictwa, budowanie systemu językowego dzieci z różnymi zaburzeniami rozwojowymi. | ||
- Elementy globalnej nauki czytania wg met. G. Domana. | Nauka czytania dla dzieci z poważnymi deficytami w zakresie analizy i syntezy wzrokowej i słuchowej, ćwiczenie koncentracji uwagi oraz pamięci. | ||
- metoda Olechowicz | Odzwierciedlanie zachowań dzieci i zabaw z wykorzystaniem materiał niestrukturalnych | ||
- metoda edukacyjna E. Gruszczyk-Kolczynskiej | Rozwija procesy poznawcze, koordynacje wzokowo-ruchową oraz porozumiewanie się |